Συντρόφισσες και σύντροφοι με διαφορετικές αφετηρίες και εμπειρίες που όμως, εδώ και χρόνια, βαδίζουμε πάνω στο κοινό μονοπάτι του αγώνα των από κάτω για αλληλεγγύη, ελευθερία, δικαιοσύνη, αξιοπρέπεια, αυτονομία, αυτοδιαχείριση, δηλαδή του αγώνα για να πάρουμε τη ζωή μας στα χέρια μας, συναντηθήκαμε.
Συναντηθήκαμε εμπνεόμενοι από τον αγώνα των «πιο μικρών της γης», όπως αυτοχαρακτηρίζονται οι Ζαπατίστας, οι οποίοι, εκεί στα βουνά του Νοτιανατολικού Μεξικού, κατακτούν κάθε μέρα την αυτονομία τους και πραγματώνουν την επιλογή τους να αυτοκυβερνηθούν.
Συναντηθήκαμε αφουγκραζόμενοι το λόγο και το κάλεσμά τους για παγκοσμιοποίηση των αγώνων σαν μόνο όπλο αντίστασης αλλά και αντεπίθεσης ενάντια στην παγκοσμιοποιημένη λαίλαπα του νεοφιλιλευθερισμού.
Συναντηθήκαμε διαπιστώνοντας πως κοινό σημείο και θέληση όλων μας ήταν να δράσουμε αλληλέγγυα στους Ζαπατίστας και τις κοινότητές τους, να δώσουμε και να πάρουμε την εγγύηση της αμοιβαίας υποχρέωσης στον αγώνα και της βοήθειας στα δύσκολα. Δεν αισθανθήκαμε την ανάγκη να δημιουργήσουμε μια ζαπατιστική κοινότητα στον ελλαδικό χώρο αλλά, αναγνωρίζοντας τη διαφορετικότητά μας, να προωθήσουμε και να γνωστοποιήσουμε σε όλους τα προτάγματα, τις πρακτικές, τα οράματα αλλά και την καταστολή που δέχονται οι αγώνες εδώ κι εκεί.
Η αλληλεγγύη, για εμάς, βρίσκεται στην καθημερινή μας πρακτική και μας κάνει να νοιώθουμε εξεγερμένοι σε κάθε στιγμή της ζωής μας: όταν μαγειρεύουμε στη συλλογική μας κουζίνα, όταν φυτεύουμε στο συλλογικό μας μπαξέ, όταν ανταλλάσουμε αντικείμενα στα ανταλλακτικά – χαριστικά μας παζάρια, όταν συμμετέχουμε, κινούμαστε, διασκεδάζουμε, διαδηλώνουμε. Είναι η αμφίδρομη σχέση που δεν μπορεί σε καμιά περίπτωση να εκφραστεί από ανθρώπους και συλλογικότητες που δέχονται κέντρα αποφάσεων που από τα πάνω ορίζουν τη ζωή και τη δράση τους.
Η συνέλευσή μας λειτουργεί: αυτοοργανωμένα γιατί δεν περιμένουμε από κανέναν άλλο να καθορίσει τη ζωή και το μέλλον μας έχοντας απόλυτη εμπιστοσύνη στις δυνάμεις, τις επιλογές και τα λάθη μας, αδιαμεσολάβητα γιατί κάθε λογής θεσμοί που μοιράζουν και διαχειρίζονται εξουσίες έχουν στριμώξει τις υπάρξεις μας μέσα σε κόμματα, ψήφους, θεαματικότητες, πωλήσεις και ποσοστά που δεν έχουν θέση στη ζωή που ονειρευόμαστε, αντιιεραρχικά γιατί δεν παραχωρούμε σε κανέναν τις ισότιμες σχέσεις και τη συλλογική μας δράση.